นิยาย Dek-D
พบกับประสบการณ์อ่านที่ดียิ่งขึ้น
แบบไม่มีโฆษณา ที่แอปนิยาย Dek-D
แบบไม่มีโฆษณา ที่แอปนิยาย Dek-D
Neko เนี้ยวว คุณชายเย็นชากับตาสุนัขซึนเดเระ
คุณชายแสนเย็นชาอย่างเคียวสึเกะ รินได้ซื้อสุนัขมาเลี้ยงเพราะอยากมีเพื่อน แต่ทว่าสุนัขตัวนี้ดันกลายเป็นคนขึ้นมาแถมยังซึนเดเระซะด้วย!!!
ผู้เข้าชมรวม
155
ผู้เข้าชมเดือนนี้
0
ผู้เข้าชมรวม
155
หมวด : แฟนตาซี
อัปเดตล่าสุด : 19 ส.ค. 57 / 21:56 น.
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ข้อมูลเบื้องต้น
" นี่ หยุดรถก่อนได้ไหม "
ผมทักคนขับรถด้วยเสียงเรียบๆ แล้วเหลือบไปมองร้านขายสัตว์เลี้ยงตรงนั้น
" อะไรหรอครับคุณชาย "
" สุนัขตัวนั้น...ในร้านขายสัตว์เลี้ยง "
" ครับ อยากได้สินะครับ เดี๋ยวผมพาไปดูเองครับ "
คนขับรถของผมวนหาที่จอดรถและพาผมไปที่ร้านขายสัตว์เลี้ยงที่ผมเห็น
ผมไม่เคยมาที่แห่งนี้เลย ไม่รู้กระทั่งว่าต้องทำตัวแบบไหน
ผมแพ้แสงแดดเป็นอย่างมากเพราะว่าตาผมมันไม่ถูกกับแสงจ้า
ผมรีบเดินไปที่ร้านอย่างไวเพื่อที่จะพ้นจากแสงแดดพวกนี้
กริ๊งงงง กริ๊งงง
เสียงกระดิ่งดังขึ้นขณะที่ผมผลักประตูเข้าไป เป็นสัญญาณของผู้ขายว่ามีลูกค้าเข้ามาแล้ว
พนักงานขายสาววิ่งมาหาผมพร้อมกับแนะนำร้านของตัวเอง
เธอลุกลี้ลุกลนเป็นอย่างมากคงเพราะว่าตกใจที่บอดีการ์ดของผมเข้ามาเต็มร้าน
ผมจึงสั่งให้พวกเขาออกไปรอข้างนอกและให้ผู้ติดตามประจำตัวของผมมาด้วยแทน
พนักงานขายสาวเริ่มวางใจลงและถามกับผมว่า
" สนใจตัวไหนบ้างคะ "
ผมเหลือบไปเห็นสุนัขตัวเมื่อกี้ มันมีขนสีน้ำตาลทองสวยคงจะเป็นพันธุ์ปอมเมอเรเนี่ยน
แผงคอมันสวยสุดๆเลยล่ะ หางมันก็ผูกโบว์ด้วย แต่ว่า......
นี่มันตัวผู้นี่ ถึงจะเป็นตัวผู้แต่มันก็สวยมากๆเลยล่ะ
ดวงตามันทอประกายราวกับว่าอยากให้ซื้อไปเลี้ยงซึ่งผมก็สนใจมันด้วย
ผมชี้ไปยังมันและบอกว่า
" ตัวนี้ "
พนักงานขายถึงกับผงะ และถามอีกทีเพื่อความแน่ใจ
ผมก็ยังยืนยันคำตอบเดิม ไม่เปลี่ยนแปลง
พนักงานขายไม่พูดอะไรและไปหยิบมันออกมาจากกรงแล้วยื่นมาให้ผม
" ลองอุ้มดูสิคะ "
ผมรับมันมาแล้วอุ้มมันไว้ในอ้อมกอด
พนักงานขายทำหน้าตกใจแบบสุดๆแล้วพูดให้ผมฟังเกี่ยวกับมัน
" ปกติมันจะทั้งข่วน ทั้งกัดฉันและคนที่จะซื้อมันด้วยนี่คะ แปลกจริงๆเลยค่ะ
เวลาอาหารก็ไล่กัดพนักงานแล้วแย่งอาหารมา มันซนสุดๆเลยล่ะคะ "
" งั้นหรอครับ แต่ยังไงก็เอาตัวนี้ครับ "
" แน่ใจสินะคะ งั้นเชิญเลือกกรงค่ะ "
ผมเดินไปทางที่มีอุปกรณ์ทำความสะอาดและกรงอยู่
ผมอุ้มมันไปด้วย นุ่มจังแล้วก็
' น่ารัก '
มันดิ้นไปทางกรงสีน้ำเงินที่มีดอกไม้พันรอบๆกรง ผมเลยคิดว่ามันจะเอาอันนี้
แต่กรงที่มันเลือกนี่รสนิยมผู้หญิงชัดๆเลยล่ะนั่น
ผมเลือกกรงนี้แล้วให้พนักงานขายจัดอุปกรณ์ต่างๆให้ผม
ก่อนจะเอามันเข้ากรงที่ผมซื้อเบาะนุ่มๆมาให้มันด้วย
มันดูมีความสุขจังเลยนะ ผมยิ้มนิดๆและรอที่จะให้มันเห็นบ้านใหม่เร็วๆ
แต่ว่าตอนที่ผมมาถึงบ้านแล้วปล่อยมันออกจากรงในห้องผมนี่สิ.......
มันก็เกิดเรื่องไม่คาดคิดขึ้น...................
ขอบคุณธีมจาก
เนื้อเรื่อง
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
หลัาที่ผมไ้สุนััวนั้นมาเรียบร้อยแล้ว เมื่อถึบ้านผม
ผมรีบลารถไปที่ห้ออผม โยไม่สนใใรสันผมอบมันมาเลยล่ะ
ผมวามันไว้บนเียแล้วไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าให้เรียบร้อย
แ่มัน็ส่เสียันผมไม่มีเวลาแ่น้ำนานๆ ผมึเร่ออมาาห้อน้ำ
พอหันไปมอมันผมรู้ไ้เลยว่ามันำลัยิ้มอยู่ หัวเราะผมล่ะสิท่า
มันส่เสียเห่าอีหลาย่อหลายรั้แล้ว็เอาาหน้าไปแะๆที่ลอนอร
ูท่าว่ามันอยาะออารเอามาๆเลย ผมรีบเินไปที่รและนั่ลบนเีย
ผมมอมัน้วยสายายิ้มเยาะแ่หน้าผม็เรียบะนมอไม่ออว่าสีหน้าแบบไหน
มันเริ่มเห่าเสียันผมปวหัวไปหม ผมเริ่มทนไม่ไหว
ผมึรีบเปิรมันทันทีเลย ไม่ั้นหูผมหนวแน่ๆ
มันระโออมาาร้วยวามีใแล้วเิหน้าูอมาทาผม
ส่ายหาิ๊ๆ ทำท่าเหมือนสุนัสูส่า มัน้อมาทาผม
ทันในั้น !! วันสีาว็เ้ามาปลุมห้อและปราเป็นผู้ายนหนึ่
หมอนั่นมัน ใร?
" เฮ้อ ว่าะปล่อยันใ้เวลาทำอะไรอยู่ไอเ้านายี่เ่า "
เห? มันำลัว่าผมใ่ไหม
แล้วมันเป็นใรันล่ะ ทำไมถึมาอยู่ที่นี้แล้วสุนัอผมล่ะ
เอ เท่าที่ิถ้าสุนัหายไปแล้วมีนโผล่มาแทน
เอ______อย่าบอนะว่าลายร่าเป็นนันน!!
" นายใ่สุนััวเมื่อี๊นี้หรอ "
" ใ่แล้วทำไม ไอเ้านายั่ "
" ื่อนาย นายมีื่อรึยั "
" แล้วแ่แสิ ไอเ้านายโ่ "
มันำลัว่าผมที่เป็นเ้านายั้นหรอ ล้าียัไัน
ทำไมมันปาเสียอย่านี้เนี่ย เห้ยๆ พอผมหันไปมอแล้วมันไม่ไ้ใส่เสื้อผ้า้วยนี่หว่า
หูับหา็ระิไ้ อยาับหาัเลยย
แ่เี๋ยว อนนี้มันโป๊อยู่นะ้อหาเสื้อผ้ามาให้ใส่่อน
ผมรีบวิ่เ้าไปในห้อแ่ัวแล้วหยิบเสื้อผ้ามาอย่ารวเร็ว
ผมเอามาให้มันเปลี่ยนุมันลับพูแ่ว่า
" หา "
แล้ว็ว้าเสื้อไปอย่าับไว่อนะถามว่า
" ไอนี่ ใส่ยัไอะ "
ผมหมอารม์และทนสภาพอมันไม่ไหว
ผมึัารั้นเ็า โยัารเปลี่ยนให้มันทันที
พอเปลี่ยนุเสร็มัน็รีบวิ่ไปที่ระแล้วมัวเอว่า
" ูีนะเนี่ยเรา "
ผมสุะทนับมันเหลือเิน ผมึปล่อยให้มันอยู่ในห้อมสภาพัวเอ
ผมลมายัรัว้าล่าและัารเอาระูไปให้มันอย่าี
พอึ้นมาแล้วเปิประูห้อ มัน็ะุ้ไปอีมุมหนึ่อห้อ
แล้วพูะุะัว่า
" ะ...ันไม่ะ...ไ้ทำอะไรนะ "
" หา "
หมอนี่พูอะไรอมันัน ผมเินเ้าห้อมา็้อพบภาพอันประหลาใ
อในห้อผมถู้นระัระายไปทุที่
ทั้เสื้อผ้า เอสาราน หนัสือ อเล่น ุ๊า
ถูระายไปในหลายๆที่ ผมทำหน้าเหวอนิหน่อยมันเป็นัวเียว
ที่ทำให้ผมหลุโลไ้นานี้ ผมะไม่ให้อาหารมันเลยอยูสิ
มันมอหน้าผมอย่าหวาๆแล้วมันะ่อยๆย่อไปทาหน้า่า
" -///- ันไม่ไ้อยา้นหรอนะ "
" ั้นหรอ อยาายนัใ่ไหมล่ะ "
" o^o ัน็ไม่ไ้อยา้นหรอนะริๆ ไม่ไ้อบะหน่อย "
" หา "
" ริๆนะ "
"รั้นี้ันให้อภัยแ่รั้หน้านายไม่ายีแน่ "
" รับๆ แล้วื่ออันล่ะ "
" หา ื่อนายอะหรอ อยาไ้แบบไหนล่ะ "
" เอาื่อว่า มิาเอล อยาไ้ื่อนี้ "
"ามในาย ั้นอนนี้นาย็ื่อมิาเอลละันนะ "
" อืม O///////O "
ผมหมอารม์ับมิาเอลอย่าสุทน แ่่อนที่มันพูาไม่ี
อนนี้มันูสุภพึ้นเยอะ มันสำนึผิบ้าล่ะสิ
ผม่อยๆเ็บอทีละิ้นแ่ว่ามิาเอล็บอว่าให้ผมรออยู่หน้าห้อ
มันิะัาร้วยัวมันเอั้นสินะ
________________
อนนี้เวลา็ผ่านไปประมา 30 นาทีแล้วมัน็ยัไม่ออมาสัที
ผมนั่รอนเบื่อไปหมแล้ว และ็ถึเวลาที่ผมรออยสัที
" อโทษที่ให้รอ "
" อืม "
ผมเปิประูไป็พบับสภาพห้อที่เรียบร้อย สวยปิ๊ปั๊
อทุอย่าถูเ็บเ้าที่ผ้า็พับอย่าเรียบร้อย
ผมใมาเลยผมบอามร
" .....ันไม่ไ้ทำเพื่อนายหรอนะ รั้นี้ันแ่ยอมให้เยๆ "
" หึๆ เ็มที่เลยล่ะสิ "
" ไม่ใ่เฟ้ย ไม่รู้ไม่ี้้วยแล้ว "
" ฮะๆ นายนี่ึนะมัยาเลย "
" ไม่ไ้ึนสัะหน่อย เี๋ยวปั๊ะเลยนี่ "
" ฮะๆ นายมันเหมือนผู้หิเลยล่ะ "
" ันผู้ายเ็มร้อยเฟ้ย อีาบ้า "
" อา ั้นหรอ เอ้านี่ระูันไปเอามาให้ ถือะว่าเป็นอวั้อนรับละัน "
" -///- ถึะไ้อวัานาย ัน็ไม่ีใหรอเฟ้ย แ่็อบุ "
" ั้นหรอ "
หลัานั้นมาเรื่อราวอผม็มีมาึนมันทำให้ผมที่มีนิสัยยิ้มยายิ้มไป้วย
มิาเอลน่ะ เป็นสิ่เียวที่ทำให้ผมยิ้มไ้เพราะะนั้นผมะไม่ปล่อยมันไปไหนเลยล่ะ
ผมะูแลมันอย่าีเลยล่ะนะ ผมสัา
_____________________
เวลาผ่านมานถึวันวาเลนไทน์
ั
" นี่ๆ ูสิๆ ็อโแลน่าินๆทั้นั้นเลย ื้อให้ันหน่อยสิ "
เ้ามิาเอลส่ายหาิ๊ๆ มอไปทาู้็อโแล อนนี้มันอยู่ในร่าสุนั
พยายามเห่าส่เสียเาะู้ระ แ่มีรึะให้มันไ้่ายๆผมลาอมันมาามทาเรื่อยแ่มัน็หยุเือบทุร้าน
" นี่ๆ ทำไมถึมี็อโแลเ็มไปหมอ่ะ ปิไม่เห็นะมีเลยนี่นา "
มันถาม้วยวามสสัย ผมอบลับไปอย่าเบื่อหน่ายนิหน่อย
" วันวาเลนไทน์น่ะ เาะให้็อโแลัน "
มันมอ็อโแลาวิบวับ พอผมหันไป้อมัน็พูึ้นมาว่า
" ม..ไม่ไ้อยาไ้ะหน่อย "
แถมยัทำหน้าแแบบสุี ในร่าสุนันฟู
พอไ้ยินมันพูแบบนั้นผม็รีบพามันลับบ้านทันที
มันุระาลาึ ว่าอยาไ้็อโแล ผมเริ่มสุะทนับมัน
ผมเลยบอให้มันอทนไว้่อนแล้วะใหุ้โเฟียที่เป็นแม่บ้านทำให้ทีหลั
มันน้ำาลอ นั่เ็บอยู่มุมห้ออผมแบบไม่สนใอะไร
พอผมทัหน่อยล่ะ ลับวิ่เ้ารแบบสายฟ้าแลบ
ัหวะนั้น็มีานิ่อมาพอีผมเลยบอให้รอถึอนเย็นถึะลับมา
มัน็ยิ่น้ำาลอหนัว่าเิมอี แ่ผม็ไม่สนใอะไรและเินออาห้อไป
________________________________
Micael
แๆ ัน็อยาไ้็อโแลบ้าเหมือนันนะเป็นเ้านายประสาอะไร็ไม่รู้
ันเินลไปในรัวที่พี่โเฟียยืนทำอาหารอยู่้านใน
" พี่โเฟียยย ----- "
ันทัไป ่อนะไปะเียะายบนพื้นเาะายระโปรพี่โเฟียไว้แน่น
พี่โเฟียทำหน้าใและพยายามสะบัให้หลุเหมือนทุรั้ที่ันเ้าไปเาะ
แ่ยัไ็ไม่มีวันสลัันหลุไ้หรอ
" อ....อะไรันะ มิาเอลัมาเาะายระโปรแบบนี้มีเรื่ออะไรหรือไะ "
พี่โเฟียมัรุ้เสมอเลยว่าัน้อารอะไร เธอสามารถรู้ไ้าารระทำอัน
และเธอ็อย่วยันให้มันสำเร็เสมอ
" ็อโแลอะ อยาิน็อโแล อยาทำ็อโแล้วย TT "
ันน้ำาไหลอ้อนวอนพี่โเฟีย พี่โเฟียทำหน้าเหนื่อยใ
แล้ว็พาันไปเรียมอุปร์เห็นไหม พี่โเฟีย่วยันไ้ทุอย่า ไอเ้านาย็ไม่อยู่
เวลาแบบนี้แหละือเวลาอัน
" มิาเอลั หั่น็อโแลไปนะะ เี๋ยวะ้มน้ำละลาย็อโแลรอ่ะ "
เธอพูให้ันทำอะไรบาอย่า่อนะยื่นมีมาให้ัน ไออมีมที่บาเท้าันหลายรั้นับไม่ถ้วน
ันแทบะไม่อยาับมันแ่เพื่อ็อโแลัน้อทำ ันับมี้วยมือที่สั่นนเทียบเท่าแผ่นินไหว
(เว่อไปไหมเนี่ย)
ไว้มา่อฮ้าฟฟ ่วแล้ววว
ผลงานอื่นๆ ของ black@rabbit ดูทั้งหมด
ผลงานอื่นๆ ของ black@rabbit
กำลังโหลด...
ความคิดเห็น